Mogilka 121/40 - Notowanie 212 (28.11.2025)

-

Kolejno: pozycja, poprzednia pozycja, liczba tygodni, wykonawca i tytuł

01.    01.    08.    Baxter Dury - Hapsburg
02.    02.    07.    The Last Dinner Party - Second Best
03.    03.    10.    Três Tristes Tigres - Água
04.    08.    06.    Morcheeba - Bleeding Out
05.    04.    06.    Magdalena Bay - Human Happens
06.    05.    09.    Neko Case - Wincester Mansion of Sound
07.    14.    04.    Ladytron - I See Red
08.    07.    08.    The Divine Comedy - Rainy Sunday Afternoon
09.    06.    03.    The Mountain Goats - Cold at Night
10.    18.    07.    CMAT - EURO-COUNTRY

11.    12.    04.    Depeche Mode - In the End
12.    21.    05.    Sudan Archives - My Type
13.    27.    07.    The Dears - Tears of a Nation
14.    28.    04.    Lily Allen - Fruityloop
15.    09.    10.    Allie X - Is Anybody Out There?
16.    13.    05.    The New Eyes - Highway Man
17.    10.    08.    Hannah Frances & Daniel Rossen - Life's Work
18.    16.    09.    Suede - Antidepressant
19.    25.    03.    Gelli Haha - Funny Music
20.    15.    11.    Spoon - Guess I'm Falling In Love

21.    11.    11.    Hatchie - Lose It Again
22.    20.    12.    The Moonlandingz - It's Where I'm From (feat. Iggy Pop)
23.    26.    02.    Bill Callahan - The Man I'm Supposed to Be
24.    17.    11.    Gorillaz - The Happy Dictator (feat. Sparks)
25.    30.    02.    Gorillaz - The God of Lying (feat. IDLES)
26.    NE.   01.    David Byrne - T Shirt
27.    NE.   01.    YMA - 2001
28.    23.    11.    JADE - Unconditional
29.    19.    12.    Ladytron - I Believe In You
30.    NE.   01.    Bucle Lunar - Subió el maldito dolar

31.    29.    03.    The The - Unrequited
32.    34.    05.    RAYE - Where Is My Husband!
33.    22.    10.    Marina - Princess of Power
34.    33.    06.    La Reste - Splendid
35.    31.    02.    bar italia - Plastered
36.    35.    15.    Stereolab - Transmuted Matter
37.    40.    06.    DARKSIDE - One Last Nothing
38.    24.    12.    Julia Mestre - Vampira
39.    32.    13.    Saint Etienne & Confidence Man - Brand New Me
40.    38.    14.    Wolf Alice - White Horse

Eksmisja:

z 36 po 12 tyg. Suzanne Vega - Witch (max: 5)
z 37 po 13 tyg. David Byrne - The Avant Garde (max: 4)
z 39 po 12 tyg. KIng Princess - Girls (max: 3)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Saint Etienne - Glad

-
Saint Etienne ponownie robią muzykę rozrywkową – i to jest bardzo dobra wiadomość. W ostatnich latach odwróceniu uległ kojarzący się z trio parytet komponowania. Wielkomiejski, kawiarniany pop, który dotychczas dyskretnie podpierał się na barkach retro sampli, ustąpił miejsca ambientowym eskapadom, oplecionym dźwiękami otoczenia i szczątkowymi wokalami. W efekcie eksperymenty z dwóch poprzednich płyt – chociaż z grubsza docenione przez krytyków i fanów – zacumowały zespół w porcie, który pozostaje dla mojej percepcji nie do końca dostępny. Nie dlatego, że nie lubię takiej muzyki, lecz przez wzgląd na kontekst – Saint Etienne to nie są pół-awangardowi minimaliści. W takich okolicznościach tym szerzej otwieram ramiona, witając na majowej playliście „ Glad ” . Odpowiedzialny za produkcję Tom Rowlands z The Chemical Brothers mógłby sugerować odbicie w stronę wyszlifowanego grania parkietowego, jednak tutaj czeka na wszystkich ekspertów pewna niespodzianka. Nowy singiel to racze...
Czytaj więcej

Wolf Alice - Bloom Baby Bloom

-
Podczas gdy w wielkanocnym koszyczku od Wolf Alice każdy znajdował swoją pisankę, ja dumałem nad skalą dobrowolnego zaciągu w służbie kampanii na rzecz ich predestynacji. Oczywiście dekadę temu Wielka Brytania miała wszelkie powody, żeby alarmować o kondycji rodzimej muzyki rockowej jako ginącym gatunku. Sam wypatrywałem następców post-britpopowych kapel, które zdążyły już okrzepnąć i jak jeden mąż kończyły swoje świeże podboje w drugiej setce brytyjskiej listy singli. Na uroki Wolf Alice byłem jednak odporny i nie przekonywało mnie nawet używanie w utworach cytatów z Makbeta. Jeżeli już, to gdybym mocniej się skupił, mógłbym rzeczywiście wyciągnąć więcej z ich pierwszych dwóch płyt  – zagranych z pewnym nerwem i pamiętających o dobrych tradycjach brytyjskiej sceny indie początku lat 90. Natomiast  „ Blue Weekend ” , czyli ten krążek, który wszyscy pokochali miłością bezwarunkową, nie pytając mnie nawet o zdanie, odbieram jednoznacznie  – jako wysokobudżetową szafę gr...
Czytaj więcej

Pulp - Got to Have Love

-
„ More ” to nie będzie żaden monolit. Formuła zakładająca, że każde z nagrań stanowi może nie samotną, ale jednak wyspę, z której na najbliższą jest mniej więcej tak samo daleko jak z „ His 'N' Hers ” na „ Different Class ” czy z tej drugiej na „ This Is Hardcore ” , to ewidentnie scenariusz bazowy. O tym się wprost mówi i tym już pachnie powietrze. „ Got to Have Love ” jest w tym układzie katalizatorem wspomnień z okresu, kiedy Pulp wiedzieli już jak czynić magię. Ich britpopowa perspektywa wykraczała daleko poza komponowanie piosenek ze zmodyfikowanych pomysłów wziętych od The Beatles czy The Stone Roses. Byli niedoścignieni w socjologi, a burzliwe i zignorowane przez media początki kariery uelastyczniły ich styl. Zespół zawsze wyraźnie ściągało również na taneczny parkiet, co dobitnie ukazał podszyty kwaśnym disco krążek „ His 'N' Hers ” oraz kilka wcześniejszych singli. „ Got to Have Love ” ląduje właśnie gdzieś na tej wysokości, wybuchając raz po raz w gorącz...
Czytaj więcej