Mogilka 121/40 - Notowanie 216 (26.12.2025)

-

Kolejno: pozycja, poprzednia pozycja, liczba tygodni, wykonawca i tytuł  

01.    01.    05.    YMA - 2001
02.    06.    06.    bar italia - Plastered
03.    03.    09.    The New Eyes - Highway Man
04.    02.    08.    Lily Allen - Fruityloop
05.    07.    05.    David Byrne - T Shirt
06.    08.    06.    Gorillaz - The God of Lying (feat. IDLES)
07.    17.    03.    Guerilla Toss - CEO of Personal & Pleasure
08.    14.    06.    Bill Callahan - The Man i'm Supposed to Be
09.    04.    04.    Hatchie - Only One Laughing
10.    23.    03.    Stereolab - Fed Up with Your Job

11.    18.    04.    Smerz - Feisty
12.    22.    04.    Allie X - 7th Floor
13.    05.    10.    Magdalena Bay - Human Happens
14.    30.    02.    Sorry - Today Might Be the Hit
15.    21.    05.    Bucle Lunar - Subió el maldito dolar
16.    09.    11.    CMAT - EURO-COUNTRY
17.    11.    08.    Ladytron - I See Red
18.    15.    07.    The Mountain Goats - Cold at Night
19.    13.    08.    Depeche Mode - In the End
20.    10.    11.    The Last Dinner Party - Second Best

21.    19.    09.    Sudan Archives - My Type
22.    27.    03.    FKA twigs - Girl Feels Good
23.    12.    12.    Baxter Dury - Hapsburg
24.    16.    07.    Gelli Haha - Funny Music
25.    29.    07.    The The - Unrequited
26.    26.    02.    Mandy, Indiana - Magazine
27.    NE.   01.    Kula Shaker - Be Merciful
28.    NE.   01.    Joan Thiele - Occhi da gangster (feat. Frah Quintale)
29.    NE.   01.    Flora Fishbach - Comme Jean Reno (feat. Jean Reno)
30.    24.    12.    The Divine Comedy - Rainy Sunday Afternoon

31.    20.    10.    Morcheeba - Bleeding Out
32.    25.    12.    Hannah Frances & Daniel Rossen - Life's Work
33.    NE.   01.    Dubstar - We're the Lucky Ones
34.    28.    14.    Allie X - Is Anybody Out There?
35.    35.    03.    PVA - Enough
36.    33.    02.    Madison Beer - Yes Baby
37.    32.    14.    Três Tristes Tigres - Água
38.    38.    04.    Not for Radio - Puddles
39.    31.    13.    Neko Case - Wincester Mansion of Sound
40.    39.    15.    Hatchie - Lose It Again

Eksmisja:

z 34 po 10 tyg. The Dears - Tears of a Nation (max: 13)
z 36 po 09 tyg. La Reste - Splendid (max: 30)
z 37 po 14 tyg. Gorillaz - The Happy Dictator (feat. Sparks) (max: 1)
z 40 po 08 tyg. RAYE - Where Is My Husband! (max: 27)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Saint Etienne - Glad

-
Saint Etienne ponownie robią muzykę rozrywkową – i to jest bardzo dobra wiadomość. W ostatnich latach odwróceniu uległ kojarzący się z trio parytet komponowania. Wielkomiejski, kawiarniany pop, który dotychczas dyskretnie podpierał się na barkach retro sampli, ustąpił miejsca ambientowym eskapadom, oplecionym dźwiękami otoczenia i szczątkowymi wokalami. W efekcie eksperymenty z dwóch poprzednich płyt – chociaż z grubsza docenione przez krytyków i fanów – zacumowały zespół w porcie, który pozostaje dla mojej percepcji nie do końca dostępny. Nie dlatego, że nie lubię takiej muzyki, lecz przez wzgląd na kontekst – Saint Etienne to nie są pół-awangardowi minimaliści. W takich okolicznościach tym szerzej otwieram ramiona, witając na majowej playliście „ Glad ” . Odpowiedzialny za produkcję Tom Rowlands z The Chemical Brothers mógłby sugerować odbicie w stronę wyszlifowanego grania parkietowego, jednak tutaj czeka na wszystkich ekspertów pewna niespodzianka. Nowy singiel to racze...
Czytaj więcej

Wolf Alice - Bloom Baby Bloom

-
Podczas gdy w wielkanocnym koszyczku od Wolf Alice każdy znajdował swoją pisankę, ja dumałem nad skalą dobrowolnego zaciągu w służbie kampanii na rzecz ich predestynacji. Oczywiście dekadę temu Wielka Brytania miała wszelkie powody, żeby alarmować o kondycji rodzimej muzyki rockowej jako ginącym gatunku. Sam wypatrywałem następców post-britpopowych kapel, które zdążyły już okrzepnąć i jak jeden mąż kończyły swoje świeże podboje w drugiej setce brytyjskiej listy singli. Na uroki Wolf Alice byłem jednak odporny i nie przekonywało mnie nawet używanie w utworach cytatów z Makbeta. Jeżeli już, to gdybym mocniej się skupił, mógłbym rzeczywiście wyciągnąć więcej z ich pierwszych dwóch płyt  – zagranych z pewnym nerwem i pamiętających o dobrych tradycjach brytyjskiej sceny indie początku lat 90. Natomiast  „ Blue Weekend ” , czyli ten krążek, który wszyscy pokochali miłością bezwarunkową, nie pytając mnie nawet o zdanie, odbieram jednoznacznie  – jako wysokobudżetową szafę gr...
Czytaj więcej

Pulp - Got to Have Love

-
„ More ” to nie będzie żaden monolit. Formuła zakładająca, że każde z nagrań stanowi może nie samotną, ale jednak wyspę, z której na najbliższą jest mniej więcej tak samo daleko jak z „ His 'N' Hers ” na „ Different Class ” czy z tej drugiej na „ This Is Hardcore ” , to ewidentnie scenariusz bazowy. O tym się wprost mówi i tym już pachnie powietrze. „ Got to Have Love ” jest w tym układzie katalizatorem wspomnień z okresu, kiedy Pulp wiedzieli już jak czynić magię. Ich britpopowa perspektywa wykraczała daleko poza komponowanie piosenek ze zmodyfikowanych pomysłów wziętych od The Beatles czy The Stone Roses. Byli niedoścignieni w socjologi, a burzliwe i zignorowane przez media początki kariery uelastyczniły ich styl. Zespół zawsze wyraźnie ściągało również na taneczny parkiet, co dobitnie ukazał podszyty kwaśnym disco krążek „ His 'N' Hers ” oraz kilka wcześniejszych singli. „ Got to Have Love ” ląduje właśnie gdzieś na tej wysokości, wybuchając raz po raz w gorącz...
Czytaj więcej